Op een hoogte van 2800 meter boven zeeniveau torent de raadselachtige Buffa di Perrero en draagt de titel van het “eenzaamste huis ter wereld”, dat als een onconventionele toeristische trekpleister in het schilderachtige landschap van Italië geldt.
Dit geïsoleerde gebouw, gelegen op de ruige hellingen van de Italiaanse Dolomieten, staat al een eeuw onbewoond, maar zijn aantrekkingskracht blijft bestaan.
Als je de rotsachtige contouren van de Dolomieten op 2800 meter hoogte beklimt, onthult zich de Buffa di Perrero.
Wat echter nog steeds raadselachtig blijft, is de ontstaansgeschiedenis van dit eigenaardig gepositioneerde huis.
In de loop der jaren is er gespeculeerd over hoe arbeiders, die tijdens de Eerste Wereldoorlog zouden hebben gewerkt, toegang kregen tot dit moeilijke terrein om daar een woning te bouwen.
De verwarrende geschiedenis van de Buffa di Perrero is omgeven door legendes.
Volgens lokale overlevering bouwden Italiaanse soldaten dit verborgen toevluchtsoord om bescherming te zoeken tegen slecht weer en om tijdens gevechten met het Oostenrijks-Hongaarse Rijk onderdak te vinden.
Opgetrokken met bakstenen muren, een schuin dak, vier ingelijste ramen en een paar campingstoelen, laat de structuur velen zich afvragen hoe de bouwmaterialen naar deze afgelegen plek werden getransporteerd.
Om gevaarlijke delen van de weg naar de mini-structuur te overwinnen, werden op de Via Ferrata, de “IJzeren Weg”, stalen ladders en touwen aangebracht.
Men gelooft dat meer dan een eeuw geleden soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog de hut hebben gebouwd om rust, opslagmogelijkheden en een strategisch uitkijkpunt te hebben tegen de oprukkende troepen van het Oostenrijks-Hongaarse Rijk.
Tijdens het wereldwijde conflict ontstonden langs het Italiaanse front talrijke soortgelijke “bivakken”, aangezien beide legers vochten en de bergen met zware artillerie bombardeerden, lawines veroorzaakten en tragedies zoals de beruchte “Witte Vrijdag” op de Monte Marmolada in december 1916 veroorzaakten.
Weerschade blijft een bedreiging in de regio, en berichten van de lokale krant Il Dolomiti melden dat de hut “onbruikbaar” werd voor bergbeklimmers na het instorten van het dak.
Hoe kreeg deze geïsoleerde structuur bekendheid?
Avonturiers kunnen via de stalen ladders, sporten en touwen, die aan steile rotsen van de Via Ferrata zijn bevestigd, een glimp opvangen van het mysterieuze huis.
Het grijze houten interieur kan echter teleurstellend zijn en slechts enkele witte houten stoelen en weinig anders bieden.
De krappe ruimte met houten versieringen suggereert dat soldaten of moderne ontdekkingsreizigers de gelegenheid hebben gegrepen om te ontspannen – een logische keuze, aangezien sommige Dolomietenroutes ongeveer een week kunnen duren om te doorkruisen.
Geïnspireerd door deze eigenaardige woning bouwde de Auronzo Club Alpino Italiano (CAI), die wandelpaden in de regio bewaakt, nabij de Forcella Marmarole-pas een hedendaagse schuilplaats.
Deze moderne schuilplaats biedt plaats aan maximaal 12 personen en werd dramatisch gepositioneerd door een helikopter, waardoor de indruk wordt gewekt van een afdaling langs de berg.
Avonturiers die bereid zijn een uitdagende vijf uur durende reis te maken, deels ondersteund door een skilift, kunnen deze spectaculaire schuilplaats verkennen, die doet denken aan de Buffa di Perrero.
Net als bij elk bekend monument heeft de Buffa di Perrero imitaties geïnspireerd.
De Auronzo Club Alpino Italiano (CAI) heeft een moderne schuilplaats per helikopter naar de Forcella Marmarole-pas gebracht, die een inspannende vijf uur durende wandeling vereist om de schijnbaar aflopende structuur te bereiken.
Hoewel het een inkijkje biedt in het mysterieuze gebouw, blijven de omgeving en de panoramische uitzichten de belangrijkste attracties van deze afgelegen plek.