Toen Olivia een plotselinge verandering in het gedrag van haar stiefzoon Josh opmerkte, werd ze steeds bezorgder.
Ondanks haar pogingen om haar man, Patrick, met hem te laten praten, bleef Josh stil.
Op een dag hoorde Olivia per toeval een gesprek tussen Josh en zijn biologische moeder dat de hartverscheurende waarheid onthulde.
Elke zondag om 17.00 uur, klokslag, kwam Josh terug van zijn moeders huis.
Hij liep stilletjes door de deur, schopte zijn schoenen uit en ging meteen naar zijn kamer.
Dit ritueel was normaal geworden, maar het ging gepaard met een drastische verandering in Josh’s houding.
Onze ooit vrolijke, spraakzame tienjarige was afstandelijk, somber en teruggetrokken geworden.
Hij deelde nooit wat er gebeurde tijdens zijn weekenden bij zijn moeder, Linda, en Olivia wilde zich er niet mee bemoeien, onzeker over haar rol als stiefmoeder.
“Denk je dat het goed met hem gaat, Patrick?” vroeg Olivia op een avond terwijl ze het avondeten klaarmaakte en een blik wierp op Josh, die net thuis was gekomen en ongewoon prikkelbaar was.
Patrick haalde zijn schouders op.
“Ik weet zeker dat het goed gaat.
Linda heeft hem waarschijnlijk weer eens het leven zuur gemaakt over school.
Ze kan nogal heftig zijn.”
Olivia knikte, maar kon het gevoel niet van zich afschudden dat er iets diepers speelde bij Josh.
Ze dacht terug aan de eerste dagen toen Josh voor het eerst bij hen kwam wonen.
Hij was een stralend licht geweest, enthousiast om over zijn dag te praten en eindeloze vragen te stellen.
Ze brachten uren samen door met bakken en het creëren van mooie herinneringen.
Maar nu leek die vreugde een verre herinnering.
Ondanks hun beste pogingen – het koken van zijn lievelingsmaaltijden, het organiseren van filmavonden – leek niets Josh’s humeur te verbeteren.
Later die avond ging Patrick met Josh zitten voor een goed gesprek, maar het leverde weinig op.
“Het is gewoon vermoeiend om bij mama te zijn,” gaf Josh toe.
“Maar ik weet dat het belangrijk is om tijd met haar door te brengen.”
Patrick stelde voor om de bezoeken te verminderen als het te veel werd, maar Josh wuifde het idee snel weg en trok zich terug naar zijn kamer.
Hij stopte kort om Olivia een knuffel te geven, een gebaar dat haar zowel troostte als bezorgde.
Olivias zorgen werden steeds groter, totdat alles op een noodlottige zondag duidelijk werd.
Terwijl ze wachtte tot Josh terugkwam van Linda’s huis, zag ze de camerabeelden van hun veranda verschijnen op de tv.
Josh en zijn moeder stonden buiten, en Olivia’s nieuwsgierigheid werd gewekt.
Ze keek toe terwijl Linda Josh een bakje koekjes overhandigde en zei: “Je weet wat je moet doen.”
Olivias maag draaide zich om terwijl ze de scène zag ontvouwen.
Josh aarzelde, zijn stem brak toen hij zei: “Mama, ik wil niet meer liegen.
Ze weten dat er iets mis is.
Als papa erachter komt dat je me elke week spullen uit zijn huis laat stelen, wordt hij woedend!”
Olivias hart zonk. Stelen?
Van zijn eigen familie?
Ze luisterde vol ongeloof terwijl Linda kil instructies gaf aan Josh om door te gaan met het meenemen van spullen uit het huis – van Olivias toiletartikelen tot Patricks noodvoorraad contant geld.
Linda eiste zelfs dat Josh enkele van Olivias sieraden zou stelen om haar schulden af te betalen.
Woedend en met een gebroken hart voor Josh, marcheerde Olivia naar de voordeur.
“Linda, ik heb alles gehoord,” zei ze, met een koude stem.
Josh omhelsde Olivia stevig, zijn schuld en schaamte voelbaar.
Linda probeerde zich te verdedigen, maar Olivia kapte haar af.
“Ik zal je helpen weer op de been te komen, maar Josh blijft bij ons totdat je goed voor hem kunt zorgen.
En je vraagt hem nooit meer om te stelen.
Begrijp je?”
Linda realiseerde zich de ernst van de situatie en stemde met tegenzin in.
Nadat ze vertrokken was, barstte Josh in tranen uit.
“Ik wilde het niet doen. Het spijt me, Liv.”
Olivia omhelsde hem stevig.
“Het is oké, lieverd.
We gaan dit oplossen, en alles komt goed.”
Hoewel Olivia geschokt en gekwetst was door de onthulling, was haar eerste zorg Josh.
Ze zwoer hem te beschermen tegen verder misbruik en ervoor te zorgen dat hij zich veilig en geliefd voelde in hun huis.