Een winkelassistent durfde mijn vrouw in tranen te brengen door gemeen te zijn, alleen omdat ze werk zocht bij de zaak waar de assistent werkte.
Na het horen van mijn vrouw’s verhaal wist ik dat ik moest handelen.
Wat ik deed, zorgde ervoor dat de assistent twee keer zou nadenken voordat ze iemand anders op zo’n manier aansprak.
Dit is een verhaal van zoete wraak! Mijn naam is Thomas, en mijn vrouw, Emma, heeft altijd een goed oog gehad voor mode.
Haar garderobe is een bewijs van haar onberispelijke smaak.
En nee, ik ben niet alleen bevooroordeeld—Emma weet echt wat er speelt als het om de laatste trends gaat!
In feite is zij degene die me vaak aankleedt. Niet omdat ik denk dat het haar taak is, maar omdat ze ervan houdt om het te doen.
En eerlijk gezegd, ik zie er elke keer geweldig uit, dus ik klaag zeker niet!
Jarenlang heeft Emma verschillende banen verkend—receptioniste, verpleegster (hoewel dat van korte duur was), en ze heeft zelfs wat kunst geprobeerd.
Maar ze voelde altijd dat er iets ontbrak.
Onlangs besloot ze om haar passie voor mode om te zetten in een carrière en begon ze te zoeken naar een baan in de detailhandel, denkend dat het perfect zou aansluiten bij haar interesses.
Op een dag kwam ze emotioneel thuis en vertelde me wat er was gebeurd.
Emma was in het winkelcentrum en zag een bekende lingeriewinkel met een bordje waarop stond “Nu aan het werven”.
Opgewonden ging ze naar binnen om informatie te vragen, maar haar opwinding veranderde snel in teleurstelling.
Toen ze de verkoopassistent benaderde, negeerde de vrouw haar volledig totdat ze recht voor haar stond.
Emma, nog steeds hoopvol, vroeg naar het sollicitatieproces, maar de assistent bekeek haar van top tot teen met een gemene grijns en gaf een harde klap:
“Luister, schat, ik denk niet dat je mooi genoeg bent voor deze baan.
Geen kans.
Probeer het niet eens, oké?”
Emma was gebroken.
Ze kwam thuis in tranen, verwoest door de wrede opmerking.
Ik had haar nog nooit zo verdrietig gezien, en het brak mijn hart.
Ik hield haar dicht tegen me aan en probeerde haar te troosten.
“Mijn liefste, laat haar woorden je niet raken.
Je bent mooi en getalenteerd.
Je bent zoveel meer waard dan dat.”
Maar Emma kon niet begrijpen waarom de assistent zo gemeen was geweest.
“Ik wilde gewoon solliciteren naar een baan.
Ik verdiende dit niet,” snikte ze.
Haar zo gedeprimeerd zien maakte me woedend.
Niemand zou mijn Emma zo mogen laten voelen en ermee wegkomen!
Ik besloot dat het tijd was om die verkoopassistent een lesje te leren dat ze nooit zou vergeten.
De volgende dagen bedacht ik een plan.
Ik nam contact op met mijn vriend Mike, die in de mode-industrie werkt, en hij was meer dan bereid om te helpen na het horen van wat er was gebeurd.
“Dat is ongelooflijk, man.
Laten we haar een koekje van eigen deeg geven,” zei Mike.
Een paar dagen later was het plan in gang gezet.
Gekleed in stijlvolle kleding met hulp van Emma, ging ik naar de lingeriewinkel, zorgend dat dezelfde assistent die dag werkte.
Ik deed alsof ik door de rekken bladerde, wachtend op het juiste moment.
Toen de winkel rustiger was, benaderde ik haar met een vriendelijke glimlach.
“Hallo, ik zoek iets speciaals voor mijn vrouw.
Kun je me helpen om een paar dingen uit te kiezen?” vroeg ik.
De houding van de assistent veranderde direct toen ze een mogelijke grote verkoop zag.
Ze werd attent en begon me verschillende items te laten zien.
“Absoluut, meneer!
We hebben een fantastische selectie.
Wat is de gelegenheid?” vroeg ze, haar toon nu zoet als honing.
“Gewoon een verrassing voor mijn vrouw.
Ik wil iets echt speciaals voor haar kopen,” antwoordde ik, net alsof ik diep nadacht.
Terwijl ze me meer artikelen liet zien, hield ik haar bezig met een praatje.
“Hoe lang werk je hier al?” vroeg ik.
“Ongeveer zes maanden,” antwoordde ze.
“Het is een geweldige baan als je het juiste uiterlijk hebt.”
Ik knikte, deed alsof ik geïnteresseerd was.
“Dat is interessant.
Nemen ze vaak mensen aan?”
“Alleen als ze echt iemand nodig hebben.
Ze zijn kieskeurig over wie ze in dienst nemen,” zei ze, met een vleugje trots.
Na ongeveer dertig minuten zei ik dat ik naar buiten moest om mijn vrouw te bellen voor haar mening over een van de items.
In plaats daarvan belde ik Mike, die snel arriveerde om zijn rol in het plan te spelen.
We liepen samen terug de winkel in, en Mike benaderde de assistent en stelde zichzelf voor als een talentscout voor een groot modemerk.
Hij deed alsof hij onder de indruk was van de winkel en liet doorschemeren dat het een geweldige plek was om nieuw talent te vinden.
“Ik ben op zoek naar iemand met een uniek uiterlijk en een geweldige persoonlijkheid.
Denk je dat jullie hier zo iemand hebben?”
De ogen van de assistent glinsterden van opwinding.
“Oh, echt?
Nou, ik heb gehoord dat ik een goed uiterlijk heb voor dit soort werk,” zei ze, duidelijk denkend dat dit haar grote kans was.
Maar Mike gaf haar een kritische blik en schudde zijn hoofd.
“Het spijt me, maar ik denk niet dat je echt past bij wat we zoeken,” antwoordde hij.
“We hebben iemand nodig die echt op de juiste manier opvalt, begrijp je?”
De assistent keek totaal verslagen.
Voordat ze kon reageren, wendde Mike zich tot mij.
“En jij?” vroeg hij.
“Je hebt een interessant uiterlijk.
Heb je ooit nagedacht over modelleren?”
De mond van de assistent viel open, volledig overrompeld.
Ik glimlachte en antwoordde, “Nee, maar ik heb eigenlijk wel iemand in gedachten die perfect zou zijn voor je campagne.”
Zonder te aarzelen voegde ik toe: “Mijn vrouw, Emma.
Ze is prachtig, zelfverzekerd, en absoluut mooi van binnen en van buiten.”
Mike knikte enthousiast.
“Ik zou haar graag willen ontmoeten.
Laten we een afspraak maken voor een gesprek.”
Ik draaide me om naar de assistent, die nu bleek was en zichtbaar geschokt.
Recht in haar ogen kijkend, zei ik: “Het is grappig hoe percepties zo misleidend kunnen zijn.
Misschien denk je de volgende keer twee keer na voordat je iemand beoordeelt op basis van hun uiterlijk.”
Terwijl we naar buiten liepen, voelde ik de ogen van de assistent in mijn rug branden.
Emma ontmoette later Mike, en hoewel ze het modelleren niet vervolgde, gaf de ervaring haar een broodnodige boost in zelfvertrouwen.
“Hoe ging het?” vroeg ik toen ze terugkwam van de afspraak.
“Het was geweldig!
Mike was zo aardig en professioneel,” straalde ze.
“Hij zei dat ik echt potentieel had,” voegde ze toe, haar gezicht straalde van geluk.
“Ik zei het je toch, liefste!
Je hebt alles wat nodig is,” antwoordde ik, terwijl ik haar stevig omhelsde.
Een week later waren we terug in het winkelcentrum.
Dit keer liep Emma met nieuwgevonden zelfvertrouwen.
Toen we langs de lingeriewinkel liepen, kon ik het niet laten om naar binnen te kijken.
De verkoopassistent was daar, nog steeds alsof ze aan het herstellen was van de schok.
“Wil je naar binnen en rondkijken?” plaagde ik Emma.
Ze lachte en schudde haar hoofd.
“Ik heb genoeg van die winkel voor de rest van mijn leven!”
We liepen verder, hand in hand, met het besef dat soms de beste wraak niet alleen een slim plan is.
Het is het opbouwen van de mensen van wie je houdt en hen helpen om hun ware waarde te zien.
Dus, dat is mijn verhaal.
Soms is de beste manier om met dingen om te gaan iemand te laten beseffen hoe verkeerd ze waren op de meest openbare en vernederende manier mogelijk.
En geloof me, het zien van de blik op het gezicht van die verkoopassistent is iets dat ik me altijd zal herinneren!