Marcio woont op een toplocatie, geniet van de frisse lucht en brengt bijna al zijn tijd door op het strand zonder huur te betalen.
Hij bouwde zijn zandkasteel op het strand.
De lokale bevolking is al lang gewend aan Marcio en voelt zich op hun gemak met zijn eigenaardigheden, maar bezoekers zijn altijd verrast door het tafereel en haasten zich om foto’s te maken met Marcio voor zijn zandkasteel.
De man zegt dat hij in zijn levensonderhoud voorziet door te vissen, houdt van vrijheid, hecht zich nooit aan materiële zaken en beschouwt zichzelf als een volledig gelukkig man.
Marcio geeft toe dat hij geen extra geld heeft om een huis te huren, en een kasteel met uitzicht op zee is de droom van elke man.
Soms, volgens de visser, wordt het ’s nachts benauwd in het kasteel omdat het zand de warmte lang vasthoudt, dus vraagt hij af en toe aan een vriend of hij daar de nacht mag doorbrengen.
Hij heeft veel vrienden en kennissen, en hoewel hij ongebruikelijk is, is hij een vriendelijke en behulpzame man.
Overdag werkt hij, en ’s avonds draagt hij een kroon en maakt foto’s bij zijn kasteel met toeristen, en tegen een extra vergoeding laat hij hen een kijkje binnenin nemen.
In zijn vrije tijd leest Marcio boeken die hij van vakantiegangers krijgt en speelt hij strandgolf.
Hij zorgt ervoor dat zijn huis mooi blijft door zijn zandtorens dagelijks te onderhouden, te boetseren en nat te maken.