Tijdens de renovatie van het gebouw besloten de eigenaren van het oude huis hun vrienden te vragen of ze spullen nodig hadden die vele jaren ongebruikt op de zolder hadden gelegen en nu waarschijnlijk in de prullenbak zouden belanden.
Een van de bekenden van het gezin was een man die ermee instemde om de opslagruimte te bekijken.
Zijn aandacht werd getrokken door een oude ijzeren doos: een massieve kist stond als tafel op de zolder.
De eigenaren waren niet erg geïnteresseerd in wat er in de kist zat.
Volgens het oudere paar hadden ze de kist 30 jaar geleden met het huis gekocht en diende het gewoon als stoffige tafel op de zolder.
Nu besloten ze de zolder te verbouwen en begonnen ze met het demonteren van dingen die niet langer nodig waren.
De man ontdekte bij nadere inspectie dat de kist een structuur was die meer leek op een oude kluis met een behoorlijk betrouwbaar slot.
Op dezelfde zolder werden nog een paar andere kisten gevonden die ze vrij gemakkelijk konden openen, maar er zat niets in. Maar de ijzeren tafel verraste de man.
De tafel bleek een oude kluis te zijn – er zaten wat oude bankbiljetten in: het was Brits geld.
Het was onduidelijk hoe ze daar terecht waren gekomen, maar de oudere eigenaren van het huis waren net zo verrast door de ontdekking als de man.
Bij het berekenen bleek dat de “tafel” al 30 jaar ongeveer twintigduizend pond sterling bevatte.
Het verdelen van het totale bedrag om de echte eigenaar te vinden, was onrealistisch.
De som, hoewel klein naar hedendaagse maatstaven, bleek zeer nuttig te zijn bij het verbouwen van een oude zolder.